Toen ik een jaar of tien was kocht mijn vader een nieuwe televisie. Mijn vader is nogal van de nieuwste snufjes, dus deze televisie was uitgerust met wel honderd functionaliteiten. Ik vroeg me destijds vooral af of die andere knoppen wel nodig waren? Aan- en uitzetten, het volume aanpassen en van kanaal wisselen, dan ben je er toch? Gelukkig had de afstandsbediening twee kanten, een complexe kant met alle opties voor mijn vader en een simpele kant voor de rest van de familie.

De afstandsbediening blijkt een mooie metafoor voor wat ik doe, namelijk complexe dingen toegankelijk maken. Dan moet je goed weten waar de doelgroep behoefte aan heeft, een complexe versie met veel functionaliteiten of een simpelere versie die makkelijker te bedienen is. In mijn vakgebied kan dat door bijvoorbeeld door icoontjes te gebruiken, jargon te herschrijven of visualisaties te gebruiken.

Toch merk ik dat specialisten zelf vaak moeite hebben met de versimpelde versie. Om bij de metafoor van de afstandsbediening te blijven, de specialist wil uitleggen wat die televisie allemaal wel niet kan, ook al heeft de gebruiker daar geen behoefte aan. Veel specialisten zien belangrijke details of nuances verloren gaan bij versimpeling. Vaak is er ook nog een tussenweg mogelijk, door een visualisatie interactief te maken en op te bouwen uit lagen. Een beetje zoals die afstandsbediening met twee kanten. Benieuwd naar de mogelijkheden, laat het weten!